เริ่มเรียนวันแรก หิมะตกรับขวัญ (ทะลึ่งมาตกอะไรวันนี้)

วันนี้ (5 มกรา 2009) เป็นวันที่เริ่มเรียนวันแรก
ต้องตื่นเช้ากว่าปกติหน่อย เพราะว่า ต้องเข้าไปสอบวัดภูมิปัญญา ก่อนเข้าเรียนด้วย

ตื่นมา มองไปทางหน้าต่างก็ต๊กกะใจ ขาวววไปหมดเลย

แต่ในห้องยังอุ่นดีอยู่แฮะ สงสัยป้าแก เร่งฮีตเตอร์ให้

แต่ได้ยินมาว่า วันที่หิมะตกไปแล้วนี่มันก็จะไม่ได้หนาวมากเป็นพิเศษหรอกนะ แต่ยังไงก็ตาม พอเดินออกไปนอกบ้าน มันก็หนาวอยู่ดี แต่ยังไงก็ยังเคยเจอวันที่หนาวกว่านี้ แต่หิมะไม่ตกนะ ตรงชายหาด brighton เลย
ลมพักโครม ๆ หนาวจนหน้าชา

แต่ตกวันนี้ใช่ว่าจะดี น่าปลื้มใจ
ป้ามาบอกว่า ต้องรีบกินรีบออกให้เร็วกว่าเดิมนะ ต้องออกให้ได้ใน 15 นาทีนี้เลย
เพราะรถเมล์จะขับช้าลง เดี๋ยวสาย

ซวยเด่ะ แล้วทำไมต้องมาตก ให้ต้องรีบออกวันแรกของการเรียนด้วยเนี่ย
ต้องรีบยัดอาหารเช้า ที่เดิมกระเดือกไม่ค่อยจะลง เข้าปากให้หมดในสิบนาที
มันขมขื่นมาก ๆ (แถมท้ายด้วยน้ำแอปเปิ้ล+มะม่วงอีก ถึงคอหอย)

เปิดประตูบ้าน ขาวโพลน เย็นเยือก

เดินออกมา หันกลับไปดูหน้าบ้าน เห็นรอยเท้าตัวเองเป็นทาง
อารมณ์เหมือน รอยเท้าโจรแอบเข้าบ้านเลย

เกิดมาเพิ่งเคยเห็นหิมะกะตานี่แหละ แปลก ๆ ดี
โดยเฉพาะเวลาเหยียบลงไป มันจะมีเสียง อ่อด ๆ แอ่ด ๆ เหมือนเราเอามือบี้แปังมัน เล่นเลย
ลองหยิบมาดูใกล้ ๆ มันจะเป็นปุย ๆ เบา ๆ เล็ก ๆ เกาะกันหลวม ๆ
ไม่ได้เป็นเกล็ด ลิ่ม ๆ แบบในช่องแข็ง

อันนี้ถ่าย แถว ๆ ทางที่เดินไปป้ายรถเมล์ที่ต้องขึ้นนะ

พอนั่งไปถึงที่ ก็หลงป้ายรถเมล์อีกเช่นเคย ลงไม่ถูกป้าย ลงไม่ถูกแล้ว งง อีกต่างหาก จริง ๆ จะต้องต่ออีกสาย ไปอีกสองป้าย
แต่หาป้ายขึ้นไม่เจอละ วิ่งดีกว่า

มาถึงก็มานั่งทำข้อสอบวัดระดับภูมิ เพื่อเลือกชั้นเรียนให้เหมาะกับระดับสติปัญญาด้านภาษา

อีตอนทดลองทำในเวป ประเมิณออกมาได้เป็น pre-intermedate (เกือบจะปานกลาง หนักไปทาง 'อ่อน')
แต่วันนี้ได้เรียนในระดับ Intermediate ลองนั่งดูในตาราง ระดับอื่นเท่าที่เห็นก็มี (Elementary, Pre-Intermediate, Intermediate, Upper-Intermediate แล้วก็ Advance)

ซวย ดันทำข้อสอบรอบนี้ได้ดีกว่า ที่ทำในเวป ก็ต้องไปนั่งเรียนกะพวก พูดรู้เรื่องแล้วอะดิ

เท่าที่คุยมา ฝรั่งเศษพื้นฐานดีกันทุกคน พูดกันได้เจื้อยแจ้ว
ในขณะที่เจอบราซิล อ่อน คนนึง ค่อนข้างดีคนนึง กะ เกาหลี ง่อยพอ ๆ กัน

เรียนที่นี่ยังไม่เจอคนไทยเลย รอบนี้ เจอเกาหลีอยู่คนเดียว แต่เห็นเกาหลีหรือญี่ปุ่น ไม่รู้เดินอยู่คลาสอื่น อยู่คนสองคน

เรียนวันแรกไม่มีอะไรมาก เค้าก็แนะนำโรงเรียน แล้วก็พาเดินบริเวณรอบ ๆ โรงเรียน โต้ลมหนาวเล่นกันซะงั้น

ประเทศโซนร้อน อย่างซาอุ บราซิล ไทย ครวญกันตลอดทาง


กลับมาก็ได้เรียนต่ออีกแค่ครึ่งชั่วโมง เป็นสนทนา ก็ไม่วายแนะนำตัวไป
จริง ๆ เตรียมบทแนะนำตัวไว้ในใจ เกี่ยวกะเรื่องโดนปิดสนามบินไว้แล้วด้วยนะ
แต่ไม่ทันได้เล่า เวลาไม่พอ (แกให้คนละ 1 นาที)



จริง ๆ แล้วยังทำใจไม่ได้เลย ว่าจะต้องมานั่งเรียนงี้ไปอีกหกเดือนงั้นหรือ บ้าป่าว

มาเรียน จ-ศ เก้าโมงถึงบ่ายโมงกว่าไปหกเดือน

ไอ้อารมณ์แบบนี้ มันเหือดหายไปจากความคิดนานแล้ว ร่วมสิบปี

ไอ้ประมาณว่าต้องตื่นไปเรียน อีกกี่วัน ๆ ถึงจะเรียนจบ หรือได้ปิดเทอม

พอเรียนจบ เริ่มทำงาน มันก็เลิกนับไปแล้ว เพราะต้องทำทุกวันไปเรื่อยๆ ไม่มีครบกำหนดแล้วเลิกทำ


พอต้องมานั่งนับหกเดือน ตาย ๆ ๆ ๆ จะเฝ้าไปเรียนอะไรได้นาน ๆ ขนาดนั้นเนี่ย



อยากกลับบ้านแล้วอะ