วันจันทร์ที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2552

เริ่มเรียนวันแรก หิมะตกรับขวัญ (ทะลึ่งมาตกอะไรวันนี้)

วันนี้ (5 มกรา 2009) เป็นวันที่เริ่มเรียนวันแรก
ต้องตื่นเช้ากว่าปกติหน่อย เพราะว่า ต้องเข้าไปสอบวัดภูมิปัญญา ก่อนเข้าเรียนด้วย

ตื่นมา มองไปทางหน้าต่างก็ต๊กกะใจ ขาวววไปหมดเลย

แต่ในห้องยังอุ่นดีอยู่แฮะ สงสัยป้าแก เร่งฮีตเตอร์ให้





แต่ได้ยินมาว่า วันที่หิมะตกไปแล้วนี่มันก็จะไม่ได้หนาวมากเป็นพิเศษหรอกนะ แต่ยังไงก็ตาม พอเดินออกไปนอกบ้าน มันก็หนาวอยู่ดี แต่ยังไงก็ยังเคยเจอวันที่หนาวกว่านี้ แต่หิมะไม่ตกนะ ตรงชายหาด brighton เลย
ลมพักโครม ๆ หนาวจนหน้าชา

แต่ตกวันนี้ใช่ว่าจะดี น่าปลื้มใจ
ป้ามาบอกว่า ต้องรีบกินรีบออกให้เร็วกว่าเดิมนะ ต้องออกให้ได้ใน 15 นาทีนี้เลย
เพราะรถเมล์จะขับช้าลง เดี๋ยวสาย

ซวยเด่ะ แล้วทำไมต้องมาตก ให้ต้องรีบออกวันแรกของการเรียนด้วยเนี่ย
ต้องรีบยัดอาหารเช้า ที่เดิมกระเดือกไม่ค่อยจะลง เข้าปากให้หมดในสิบนาที
มันขมขื่นมาก ๆ (แถมท้ายด้วยน้ำแอปเปิ้ล+มะม่วงอีก ถึงคอหอย)



เปิดประตูบ้าน ขาวโพลน เย็นเยือก





เดินออกมา หันกลับไปดูหน้าบ้าน เห็นรอยเท้าตัวเองเป็นทาง
อารมณ์เหมือน รอยเท้าโจรแอบเข้าบ้านเลย




เกิดมาเพิ่งเคยเห็นหิมะกะตานี่แหละ แปลก ๆ ดี
โดยเฉพาะเวลาเหยียบลงไป มันจะมีเสียง อ่อด ๆ แอ่ด ๆ เหมือนเราเอามือบี้แปังมัน เล่นเลย
ลองหยิบมาดูใกล้ ๆ มันจะเป็นปุย ๆ เบา ๆ เล็ก ๆ เกาะกันหลวม ๆ
ไม่ได้เป็นเกล็ด ลิ่ม ๆ แบบในช่องแข็ง




อันนี้ถ่าย แถว ๆ ทางที่เดินไปป้ายรถเมล์ที่ต้องขึ้นนะ


พอนั่งไปถึงที่ ก็หลงป้ายรถเมล์อีกเช่นเคย ลงไม่ถูกป้าย ลงไม่ถูกแล้ว งง อีกต่างหาก จริง ๆ จะต้องต่ออีกสาย ไปอีกสองป้าย
แต่หาป้ายขึ้นไม่เจอละ วิ่งดีกว่า

มาถึงก็มานั่งทำข้อสอบวัดระดับภูมิ เพื่อเลือกชั้นเรียนให้เหมาะกับระดับสติปัญญาด้านภาษา

อีตอนทดลองทำในเวป ประเมิณออกมาได้เป็น pre-intermedate (เกือบจะปานกลาง หนักไปทาง 'อ่อน')
แต่วันนี้ได้เรียนในระดับ Intermediate ลองนั่งดูในตาราง ระดับอื่นเท่าที่เห็นก็มี (Elementary, Pre-Intermediate, Intermediate, Upper-Intermediate แล้วก็ Advance)

ซวย ดันทำข้อสอบรอบนี้ได้ดีกว่า ที่ทำในเวป ก็ต้องไปนั่งเรียนกะพวก พูดรู้เรื่องแล้วอะดิ

เท่าที่คุยมา ฝรั่งเศษพื้นฐานดีกันทุกคน พูดกันได้เจื้อยแจ้ว
ในขณะที่เจอบราซิล อ่อน คนนึง ค่อนข้างดีคนนึง กะ เกาหลี ง่อยพอ ๆ กัน

เรียนที่นี่ยังไม่เจอคนไทยเลย รอบนี้ เจอเกาหลีอยู่คนเดียว แต่เห็นเกาหลีหรือญี่ปุ่น ไม่รู้เดินอยู่คลาสอื่น อยู่คนสองคน

เรียนวันแรกไม่มีอะไรมาก เค้าก็แนะนำโรงเรียน แล้วก็พาเดินบริเวณรอบ ๆ โรงเรียน โต้ลมหนาวเล่นกันซะงั้น

ประเทศโซนร้อน อย่างซาอุ บราซิล ไทย ครวญกันตลอดทาง


กลับมาก็ได้เรียนต่ออีกแค่ครึ่งชั่วโมง เป็นสนทนา ก็ไม่วายแนะนำตัวไป
จริง ๆ เตรียมบทแนะนำตัวไว้ในใจ เกี่ยวกะเรื่องโดนปิดสนามบินไว้แล้วด้วยนะ
แต่ไม่ทันได้เล่า เวลาไม่พอ (แกให้คนละ 1 นาที)



จริง ๆ แล้วยังทำใจไม่ได้เลย ว่าจะต้องมานั่งเรียนงี้ไปอีกหกเดือนงั้นหรือ บ้าป่าว

มาเรียน จ-ศ เก้าโมงถึงบ่ายโมงกว่าไปหกเดือน

ไอ้อารมณ์แบบนี้ มันเหือดหายไปจากความคิดนานแล้ว ร่วมสิบปี

ไอ้ประมาณว่าต้องตื่นไปเรียน อีกกี่วัน ๆ ถึงจะเรียนจบ หรือได้ปิดเทอม

พอเรียนจบ เริ่มทำงาน มันก็เลิกนับไปแล้ว เพราะต้องทำทุกวันไปเรื่อยๆ ไม่มีครบกำหนดแล้วเลิกทำ


พอต้องมานั่งนับหกเดือน ตาย ๆ ๆ ๆ จะเฝ้าไปเรียนอะไรได้นาน ๆ ขนาดนั้นเนี่ย



อยากกลับบ้านแล้วอะ




12 ความคิดเห็น:

  1. สู้ๆ นะ ...อย่าเพิ่งถอดใจๆ 6เดือน แป๊บๆ

    ฟังเธอเล่าก็สนุกดี อาจจะมีเรื่องสนุกรออยู่ก็ได้นะ
    เช่น เรื่องสาวๆ เป็นต้น 555

    สู้ๆ นะ

    ปล. เอาหิมะมาลองชิมดูหรือเปล่า เหอๆ

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ5 มกราคม 2552 เวลา 16:23

    เดินบนหิมะระวังลื่นหกล้มล่ะ...
    คิดซะว่าการเรียนก็คือการทำงานอีกรูปแบบหนึ่งล่ะ

    นั่งนับเดือนจะยิ่งเหงานะ.. หาอะไรทำเข้าไว้ จะไปออกกำลังกาย ถ่ายรูป เดินเล่น หาเพื่อน ช่วยป้าออเดรย์ทำกับข้าว ยังไงก็ได้ อย่าให้ต้องอยู่คนเดียวลำพัง ไม่งั้นจะรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของความเหงาเลยล่ะนาย

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ6 มกราคม 2552 เวลา 23:22

    แหงะ...แกบล็อกช้านเหรอ ส่งไม่ไป

    ตอบลบ
  4. ไม่ระบุชื่อ6 มกราคม 2552 เวลา 23:25

    เอาใหม่ก็ได้ฟะ พิมพ์ไปตั้งยาว

    .....หนุกจังเลยง่ะ อาท ครูเพทายได้อ่านยังนะ คิดถึงสมัยสาวๆ จัง แต่สมัยนั้นหนูต้องเขียนมือนะ กลับมาไทยแล้วถึงได้จิ้มดีด แล้วรวมเล่มให้มารดาอ่าน

    .....ผู้อาวุโสของหนูสอนว่าเวลานอนปิดฮีตเตอร์ง่ะ ไม่งั้นเลือดจะออกจมูก แห้งเกิน เปิดนอน แง้มหน้าต่างด้วย อากาศบริสุทธิ์ สมองแจ่มใส

    ....หิมะตกใหม่ๆ ก็เอียดอาดดีนะแกร....สักพักผ่านไปมันจับตัวแน่นลื่นน่าดูเล้ย ระวังก้นจ้ำเบ้าให้จงดี

    ...หนุกๆๆๆ อยากไปด้วย

    ตอบลบ
  5. ชีวิตวัยเรียนกลับมาแล้ว...
    อย่าไปคิดสิว่ามันจะน่าเบื่อต้องเป็นงี้ตั้ง 6เดือน จริงๆ 6-7เดือนไวจะตายไป แป้บๆมันก็ผ่านแล้วไอ้เวลาเนี้ย อย่าไปนั่งนับสิ ว่าเราเฝ้าทำอะไร หนูยังเลิกคิดงั้นแล้วเลย 6เดือนแป้บเดียวเดี๋ยวพี่ก็เรียนจบแล้ว
    คิดถึงเรื่องสนุกๆที่จะเกิดขึ้นดีกว่า มันต้องมีไรแปลกใหม่เกิดขึ้นรอเราอยู่ข้างหน้า สู้ๆๆ
    การเรียนก็เหมือนกันทำงานแหละงานก็ต้องตื่นมาแล้วก็ทำทุกวัน เรียนก็เหมือนกันตื่นมาก็แค่ไปเรียน เรียนยังดีกว่ามีวันหยุดด้วยแต่งานไม่มีนะ
    ว่างๆก็หัดทำอาหารกับป้าออร์เดรย์สิค่ะ ทำอาหารไทยโชว์ป้า แล้วก็ให้ป้าสอนทำอาหารฝรั่งไง ^^ กลับมาจะได้เป็นลาภปากหนู(แอบเชียร์เพราะหวังผล 555+)
    ฟังพี่เล่าแล้วสนุกจังเลย อยากไปด้วย ^^

    ตอบลบ
  6. ตอนนี้เมืองไทยก็หนาวครับ แต่ไม่ได้เสี้ยวของที่โน่น

    พี่อาร์ทเขียนสนุกมากเลยครับ เอาอีกๆ

    สู้เค้านะครับ

    ตอบลบ
  7. ไม่ระบุชื่อ11 มกราคม 2552 เวลา 19:35

    หายไปหลายวันแล้ว ไม่มีอะไรเล่าต่อเหรอ
    รออ่านน่ะ

    น้าคนเดิมอีกแล้ว (ช่องสถานะหายไปไหน)

    ตอบลบ
  8. ไม่ระบุชื่อ14 มกราคม 2552 เวลา 03:25

    โชคดีจังผมไปอยู่ 6 เดือนดันอยู่ไม่ทันหิมะตก เฮ้ัอเซงเลย..ขอให้มีความสุขในอังกฤษนะครับ...ลิดคนอารมณ์ดี (คนที่ชอบถามเกี่ยวกับ 3d บ่อยๆ ในช่วงก่อนครับ..ขอบคุณมากๆ สำหรับความรู้ด้วยนะครับ)

    ตอบลบ
  9. ไม่ระบุชื่อ16 มกราคม 2552 เวลา 07:34

    ดีครับ อาเจ๊ เอ้ย คุณซัน

    ผม sarar เอง แวะมาทักทาย เห็นหายไปที่แท้แอบมาอยู่นอกเมืองนี่เอง

    อ่านทุกอันแล้ว สนุกดี

    ตัดผมสั้นแล้วด้วย อิอิ

    ตอบลบ
  10. เครียดแทน -__-"

    ผมก็เป็นอีกหนึ่งตัวที่เกลียดการเรียนและเกลียดภาษา

    แต่ผมว่า คำว่าอีกตั้ง 6 เดือน มันจะผ่านไปอย่างรวดเร็วหยั่งกับโกหก

    แล้วพี่ก็จะได้ภาคภูมิใจในสิ่งที่ทำและทนมา

    โฮ่ เท่อ่าพี่ ไอดอลเลยอ่ะ



    โชคดีคับพี่ เก็บหิโม๊ะมาฝากผมบ้างเด้อ ^__^

    ตอบลบ
  11. มาตามเชียร์ครับพี่ ^o^
    6 เดือน แป๊บเดียวเอง เน๊าะ ^_^

    ตอบลบ
  12. ไม่ระบุชื่อ29 มกราคม 2552 เวลา 08:07

    หลงเข้ามา แต่ก้อสู้ๆๆนะ

    ตอบลบ